عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی.

صاحبدلی شنید و گفت اگر نیم بخوردی و بخفتی، بسیار ازین فاضل تر بودی.

اندرون از طعام خالی دار                        تا در او نور معرفت بینی

تهی از حکمتی ، به علت آن                   که پری از طعام تا بینی